Akçadağ’ın Küçükkürne köyünde yaşayan çoban Yunus Mengüç, avcılık geleneğini doğa ve hayvan dostu bir yaklaşım ile harmanlayan ender insanlardan biri. Yasal ya da yasa dışı avcılığa karşı olan bir gönüllü olarak, Yunus’un hikayesi bu alandaki olumsuzlukları değiştirmek için bir umut ışığı sunuyor.

Yunus’un Avcılık Anlayışı

Yunus, avcı kimliği ile birlikte yasa dışı avcıları ihbar eden bir nevi "ajan" görevini üstleniyor. Antalya’daki üretme çiftliğinden yasal olarak aldığı küpeli kekliği evde besleyip, doğaya götürüyor. Bu geleneksel avcılık yöntemine "kurak avcılığı" deniyor. Keklik, kafes içinde saklandığı yere "köz" veya "kurak" denilen bir alana yerleştiriliyor. Dağda yerleştirildikten sonra keklik ötmeye başlıyor, bu da diğer keklikleri çekmek için bir davet niteliği taşıyor.

Tuzaklar ve Doğaya Dönüş

Yunus, keklikleri tuzağa düşürmek için çeşitli yöntemler kullanıyor. Kafeste saklanan erkek kekliği, yalnızca başı görünür olacak şekilde gizliyor ve dal veya taşlarla örtüyor. Keklik öttüğünde, dişi keklikler ve diğer erkek keklikler bu sesi duyup gelerek onunla etkileşime geçiyor. Yunus, tuzaklara düşen keklikleri topladıktan sonra onları tekrar doğaya salıyor. Bu, avlanma tutkusunu yaşarken hayvanları özgürlüğüne kavuşturma çabası olarak öne çıkıyor.

Bir Fark Yaratma Umudu

Yunus Mengüç, avcılığın doğa ile uyum içinde yapılabileceğini gösteriyor. Onun yaklaşımı, diğer avcılara örnek olmalı. Her ne kadar tuzağa düşen kekliklere üzülse de, Yunus’un bu tutumu, avcılığın sadece bir hobi değil, aynı zamanda sorumluluk gerektiren bir eylem olduğunu hatırlatıyor.

Keşke tüm avcılar Yunus gibi olsa; hayvanları tutsalar ve sonra tekrar özgürlüklerine kavuştursalar. Bu tür bir yaklaşım, doğanın ve hayvanların korunmasına katkı sağlayacak, toplumda daha fazla farkındalık yaratacaktır.