Karaciğer nakil hastasının çadırda yaşam mücadelesi Karaciğer kanserine yakalanan ve yakın zamanda kardeşi tarafından verilen karaciğerle hayata tutunmaya çalışan İsmet Kabat, kendilerine verilen bir çadırda oğullarıyla birlikte hayat mücadelesi veriyorlar.

Karaciğer nakil hastası baba ve oğulları Yeşilyurt ilçesi Dilek Mahallesi Kantar Sokakta bir bahçe içerisinde ve küçük bir çadırda yaşam mücadelesi veriyorlar. İsmet Kabat’ın çocukları Muhammet Emin Kabat ve Engin Kabat, her ne kadar babalarına destek olsalar da soğuk kış günlerinde sıcak ev ortamına hasret bir şekilde büyüyorlar. 

 Depremden önce organ nakli gerçekleştirilen baba Kabat, henüz sağlığına tam anlamıyla kavuşmuş değil. İdrar torbası takılı halde yaşamını devam ettiren Kabat’ın kaldığı ortam hijyenik olması gerekli. Hijyen olmayan ortamda yaşamını devam ettirmeye devam ettiren Kabat’ın enfeksiyona yakalanması ise an meselesi. Malulen emekli olan baba İsmet Kabat, mahalle sakinlerinin yardımıyla ev yapmaya sıcak bir ortamda olmaya ve çocukları ile bu ortamda yaşamak için çaba harcıyor. Maddi imkanlardan dolayı yaptığı evi yarım kalan Kabat, Hayırsever vatandaşlardan ve yetkililerden yardım eli bekliyor. 

Kabat, konu ile ilgili başta Valilik, sonrasında Kaymakamlığa gittiğini ama kendisine kapıların kapandığını dile getirerek yaşadığı yaşam mücadelesini şu sözlerle anlatıyor: “Depremden dolayı kaldığımız bina yıkıldı. Devletin verdiği haklardan yararlanamadım. Ev sahibinin oğlu yararlandı. Mağdur olduk, perişan olduk. Rahatsızım, hastaneye gidip geliyorum. Mahalle sakinlerimiz yardım etti iyi kötü bir ev yapmaya çalıştık. Maddi sıkıntılardan dolayı tam bitiremedik. Şuanda malulen emekli oldum. Maddi sıkıntımız çok. Çocuklarım ara işlerinde çalışıyor. Depremden bu tarafa çocuklarımla birlikte çadırda kalıyorum. Konteynır için muhtara başvurdum. Muhtar ‘olmaz’ dedi. Maddi sıkıntımız çok. Çocuklar ortada, ben perişanım. Karaciğer nakil hastasıyım. Bende çocuklarda her gün hasta. Çünkü sıcak bir yer değil. Sıcak yemek yiyemiyoruz, çok perişanız. Başımı sokacak bir ev istiyorum. Kendim için değil, çocuklarım için istiyorum. Benim bugünüm var, yarınım yok. 1 yılı geçti nakilim ama iyileşemedim. Yetkililerin duymasını istiyorum. Lavabo yok, su yok, elektrik yok. ‘Çadırda kaldığımız için’ adres güncelleyemiyoruz, adres vermiyorlar. Sanki biz bu ülkenin vatandaşı değilmişiz gibi davranılıyor ve buda bana çok acı veriyor.”